باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست؟

باغ بی برگی ، خنده اش خونی ست اشک آمیز

جاودان بر اسب یال افشان زردش می چمد در آن

پادشاه فصلها، پاییز

"مهدی اخوان ثالث"

روز شنبه 13 آبان ماه جاری، در يكي از روستاهاي منطقه سردشت (گورانگان) براي امر خيري دعوت بوديم كه بعد از صرف نهار در مسجد روستا با دو نفر از همكاران فرهنگي قصد طبيعت گردي نموديم و دره ي بالايي روستا را مسير گشت و گزارمان تعيين كرديم و در خدمت يكي از آنان كه خود اهل آن روستا و در واقع راهنماي گشت مان بود، قدم زنان مسير مالامال از زيبايي درختان گردو، گلابي(كوهي و محلي)، بلوط و مازوت، سيب و ... را ورانداز كرديم و  تا مي توانستيم و ظرفيت داشتيم از گردوها و ميوه هاي پاي درختي و به قول محلي ها(پاشه روكي) سير خورديم و بعدش هم با كاك علي كه آن روز نوبت چرانيدن گله ي روستا به او رسيده بود، با آن كتري مشهور سياه، جاي شما خالي چاي ميل نموديم آن هم با اب چشمه ي طبيعي.... خلاصه هرچه خورديم و ديديم همه اش زيبايي بود و طراوت و تازگي و نشاط آور و مفرح جان... اما آن چه بيش از همه جلب توجه مي نمود زيبايي پاييز بود كه باور بفرماييد تا آن روز تا اين اندازه به عظمتش پي نبرده بودم. قبلا اگر ازمن مي پرسيدند زيباترين فصل سال كدام است؟ بي تأمل مي گفتم: بهار؛ بهار رمز طراوت زيبايي نزد من بود. اما آن روز پاييز چيزي ديگر بود. هر چند كه من براي اولين بار بود كه پاي در آن مسير مي نهادم اما پاييز را بارها ديده بودم ولي چرا مثل آن روز نبود؟! نمي دانم.

آن روز من با چشم سر نه با شهود دل و جان دريافتم طراوت پاييزي را و الگودهي اين فصل زيباي سال را... 

خدا وكيلي شما نگاه كنيد اين چند تصوير  را که با موبایل گرفته ام و بگوييد در كدامين فصل ما مي توانيم اين همه تركيب رنگ را تا اين اندازه هنرمندانه و ظريف در كنار هم ببينيم و انگشت تعجب به دهان نگزيم؟! در كدامين شاهكار داوينچي ها و فرشچيان ها تابلويي يا مينياتوري با اين همه توازن مي توان يافت كه تا اين اندازه آرامش روح و روان در پي داشته باشد؟!

 آيا نمي شود از پاييز سرمشق گرفت براي تحمل تمامي افكار و سلايق، تعامل با گروه ها و دسته ها، زندگي سالم و صلح آميز و پر از امنيت و آرامش با انسان ها با هر رنگ و نژاد و مذهب و آيين و مرام و دين، شكل دادن بستري از همزيستي مسالمت آميز در زندگي و بهره رساندن به هم بدون قصد بهره كشي؛ نمي شود خود را رنگي خدايي، پاييزي بزنيم و دل مان را دريايي از مهرباني و عطوفت و دوستي گردانيم تا شايد پاييز زندگي مان از بهار بودن مان زيباتر به نظر برسد و واقعا و حقيقتا زيباتر نيز جلوه گري نمايد... من كه تصميمم را گرفته ام و اين تصميم مهم را مديون دوستان عزيزم و پاييز هستم.

شما چطور؟!

زندگي تان به طراوت و زيبايي و بخشندگي پاييز باد!